Openbare verkoopzone (Public sales zone)

Q.S. Serafijn (1993)
'De Campagne / The Campaign'. Stroom - Haags Centrum Beeldende Kunst, The Hague, pp. 114-115. Foreword by Lily van Ginneken. ISBN 09-737399-06-6

Toen ik in september 1991 met Egied Simons de plaats bezocht waar zijn voorstel zou worden gerealiseerd (Mariahoeve Boekweitkamp) vertelde hij me dat in principe elke uitkomst van zijn voorstel 'goed' zou kunnen zijn omdat, wat er ook zou gebeuren, de uiteindelijke vorm steeds een gevolg zou zijn van de gestelde problematiek: wie claimt de openbare ruimte (en op welke wijze) en wie staat toe dat zij juist op die wijze geclaimd wordt? De uitspraak van Simons bleek een bod op de toekomst.
Het voorstel om een deel van een bestaande parkeerhaven te transformeren in een openbare, legale verkoop- of handelszone, waar particulieren tweedehands auto's konden aanbieden, kopen of verkopen is tot driemaal toe door de verschillende instanties afgewezen. Het voorstel betrof het blauw schilderen van een strook van 150 meter van de desbetreffende parkeerhaven, het plaatsen van luidsprekers met achtergrondmuziek, het geven van informatie over de bij het project betrokken sponsors middels een lattenbord en het plaatsen van advertenties in de verschillende huis-aan-huisbladen.

De eerste afwijzing (Boekweitkamp) betrof een weigering van de gemeentepolitie van 's Gravenhage: "Immers gelet op het bepaalde in de Algemene Politieverordening voor 's Gravenhage is het verboden waren of bepaalde waren, ten verkoop aan te bieden indien zulks beroepsmatig geschiedt. Door het toestaan van dit project ontstaat er een precedent werking ten opzichte van bijvoorbeeld garagehouders die zich strikt aan deze bepalingen dienen te houden. Ik stel voor de gevraagde vergunning niet te verlenen."
Bovendien was men bevreesd voor de verkeersveiligheid: "Een kunstwerk van 150 meter langs een verkeersweg met kleuren en muziek zal zeker de aandacht van het verkeer afleiden waardoor de verkeersveiligheid zeker in gevaar komt."
Een ander punt van kritiek was dat het project, ondanks het tijdelijke karakter ervan, 'criminele activiteiten' zou kunnen aantrekken.
De verschillende bezwaren van de gemeentepolitie zijn niet onbegrijpelijk maar wel vreemd wanneer men bedenkt dat dergelijke illegale handelszones voor de particuliere verkoop van tweedehands wagens wel door de gemeentepolitie worden getolereerd. De parkeerhaven op Boekweitkamp heeft in het verleden als zodanig gefunctioneerd. Dat bepaalde de keuze van Simons voor die plaats voor zijn project.
Er werd gezocht naar een andere locatie. De keuze viel op de Kranenburgweg. Hier stuitte men op dezelfde bezwaren van de zijde van de gemeentepolitie.

Ten slotte werd geprobeerd het project in Rotterdam te realiseren. Het werd voorgelegd aan de commissie 'Kunst in de Openbare Ruimte' van het Centrum voor Beeldende Kunst die besloot het project af te wijzen omdat het a) geen initiatief van het CBK betrof, b) men twijfelde over de beeldende (!) kwaliteiten van het project en c) men ervan uitging dat de gemeentepolitie van Rotterdam dezelfde argumenten zou aandragen als die van Den Haag, dus waarom zou men al die moeite om een locatie te vinden et cetera nog doen.

Uiteindelijk wordt nu in het koffiehuis op Boekweitkamp de maquette van het voorstel gepresenteerd. Ik beschouw dat niet als een mislukking. Het project is in het doorlopen van de verschillende stadia bijzonder geslaagd. De openbare ruimte mag in Nederland door kunst en kunstenaars worden geclaimd, maar graag op een wijze die vertrouwd en te overzien is. It's a long way to Tipperary.

De kans dat de maquette wordt aangekocht en in een museale ruimte wordt geplaatst blijft natuurlijk levensgroot aanwezig.

Q.S. Serafijn
Notes Of A Super Non-Individual Watcher